Als eigenaar van een Rijksmonument in Naarden-Vesting heb ik het voorrecht om te mogen wonen in cultureel erfgoed, in een huis met een verhaal. Als eigenaar van een Rijksmonument heb ik naast dit voorrecht ook een verplichting en dat is dat we (mijn man en ik) dit huis op een goede wijze moeten beheren voor toekomstige generaties. Het eerste is voor ons een cadeautje en voor het tweede, de verplichting, krijgen we een cadeautje.
Wonen in een Rijksmonument is voor mij een cadeautje.
Het mogen wonen in een huis met een verhaal, in cultureel erfgoed, het voorrecht dat wij dit historische pand voor de toekomstige generaties een tijdje mogen beheren; ik blijf dit heel bijzonder vinden. Als ik naar onze voordeur kijk, dan word ik al blij van de bijzondere details in het houtsnijwerk. Als ik dan vervolgens door de hal naar de lange gang van zo’n 20 meter(!) loop en ik zie die bobbelige scheve muren en die vloer die vooraan 15 cm lager ligt dan achteraan en ik kijk naar die rare houten balk in het plafond, dan besef ik iedere keer weer dat het echt een voorrecht is om hier te mogen wonen. De trap met uitgesleten treden (wie zouden hier de afgelopen eeuwen nog meer overheen gelopen hebben…), het kleine raampje boven aan de trap. Het is geen doorsnee huis. Ons Rijksmonument is bijzonder, van dit huis is er geen ander te vinden. Nergens! Hoe leuk en hoe bijzonder is dit! En wat een cadeautje om hier te mogen wonen.
Als eigenaar van een Rijksmonument krijg ik soms ook een cadeautje
Ons huis kochten wij in 1991. Er stonden emmers op zolder omdat het lekte, sommige kozijnen kon je zo doorheen prikken en er zaten overal scheuren in het huis. Restauratie was noodzakelijk van fundering tot dak. Echt alles, maar dan ook alles moest aangepakt worden. Bloed, zweet en tranen en veel geld heeft dat gekost.
Gelukkig kregen wij toen ook subsidie om deze restauratie te kunnen betalen. Dat was echt een cadeautje voor ons! En zonder dat cadeautje had ons huis er nooit uitgezien zoals het er nu bijstaat.
Restaureren is nu in 2022 niet meer nodig, maar wel onderhoud. Het belangrijkste onderdeel is bij ons dan het schilderwerk. Als ik vandaag naar de voordeur kijk, dan weet ik dat dat dit jaar de schilder echt moet komen. Nu is dat schilderen van die voordeur echt wel een “ding”. Door al het houtsnijwerk moet je met de hand gaan schuren. Hierdoor kost het schilderen veel meer tijd en liefde dan het schilderen van een standaard voordeur. En tijd is geld! Het schilderen van onze voordeur is daardoor gewoonweg een kostbaar grapje. Daar staat tegenover dat het schilderen van onze ramen en kozijnen net zo duur is als bij een ander huis. En nu is het mooie: we krijgen 38% subsidie op het schilderwerk van onze voordeur (dat aantoonbaar dus echt veel en veel duurder is) en ook 38% op het schilderwerk van onze ramen en kozijnen. Als we dat tegen elkaar wegstrepen kost het schilderwerk van ons hele huis ongeveer net zo veel als van een standaard huis. Die subsidie is dus nog steeds een mooi cadeautje.
Waarvoor ik cadeautjes kan krijgen
De overheid heeft een hele mooie lijst gemaakt met al het subsidiabele onderhoud aan een Rijksmonument. Zo vind je op de lijst dat niet alleen het schilderwerk aan de buitenzijde subsidiabel is, maar ook het schilderwerk van je ramen aan de binnen- en buitenzijde. Het is voor het behoud van het houtwerk immers essentieel dat de binnenzijde ook geschilderd wordt. Nu doen wij het onderhoud van het schilderwerk aan de binnenzijde doorgaans zelf dus daarvoor krijgen we dan ook geen subsidie.
De lijst op de site van de overheid vind ik echt verhelderend en is echt interessant om door te lezen. Op onze website kun je meer info vinden over het hoe en wanneer aanvragen van subsidie voor het renoveren, onderhoud of restauratie van je Rijksmonument.
Verder nog vragen? Reageer onder deze blog of stuur een berichtje naar Ellen
